Chrzest wodny i co dalej?

Kiedy człowiek uwierzy w Jezusa Chrystusa, że umarł i zmartwychwstał za jego grzechy:

• nawróci się (wyzna i porzuci swoje grzechy)
• ochrzci się w wodzie przez zanurzenie (w śmierć i zmartwychwstanie Jezusa)
• weźmie dar Ducha Świętego ze znakiem mówienia innymi językami

wtedy staje się realną częścią Kościoła tzn. z j. greckiego: zgromadzenia wywołanych. Sam świadomie oddziela się dla Boga, by teraz Jego szukać, dobrowolnie wykonywać Jego słowo. Bóg prowadzi każdego nowego ucznia do szukania kontaktu z innymi uczniami – do zgromadzenia, lokalnej wspólnoty. Uczniowie spotykają się, by razem zachęcać się, budować i wzrastać. Trwają razem w nauce apostołów, modlą się razem, jedzą razem, wspominają mękę Jezusa, łamiąc i jedząc jeden chleb i pijąc z jednego kielicha (ostatnia wieczerza). Czasem przez prześladowania, trudności, uczeń może przechodzić samotność, ale Duch Święty nie prowadzi docelowo nikogo do bycia samemu. Bóg powołuje człowieka do zgromadzenia ludzi nowo narodzonych z Boga, świętych (kościół żywy), dla których wykonywanie słów Jezusa jest najważniejsze w życiu! Trwanie w ciele Jezusa – Kościele. Bycie razem, jednomyślnie z innymi uczniami jest równie ważne, jak nawrócenie, chrzest wodny, czy chrzest Duchem Świętym. W zgromadzeniu przejawiają się dary Ducha Świętego oraz uwidaczniają powołania i służby Ducha Świętego. Pan wyznacza odpowiedzialnych za zgromadzenie ludzi (pasterzy, starszych). Nowo wierzący uczeń potrzebuje być zachęcany, pocieszany jak również czasem dyscyplinowany. Jak w ciele człowieka płynie krew do wszystkich części tak w zgromadzeniu Duch Święty oddziałuje dla każdego, by wzmacniać, zachęcać czasem oczyszczać ucznia aby wydawał jeszcze więcej owoców dla Boga. A także by wytrwał do końca i razem ze wszystkimi, którzy zwyciężyli, mógł żyć wiecznie z Jezusem. Nowy uczeń oddzielający się sam od innych jest narażony na osłabnięcie, niedożywienie i obumarcie. Podobnie jak część ciała dotyka martwica gdy nie dopływa do niej krew. Osoba, chociaż zrodzona z Boga może zaniedbać, a w końcu stracić więź z Bogiem i swoje zbawienie – stać się przeciwna Bogu (grzeszna). Jak mówi nauka apostolska osoba taka żyjąc w grzechu, żyje w jakimś strasznym oczekiwaniu sądu i żaru ognia. A więc trwanie razem z jednomyślnymi uczniami i nie opuszczanie zgromadzenia jest niezbędne do naśladowania Jezusa i pierwszych apostołów. Jeśli człowiek zostaje nowo narodzony z Boga i pozostawiony samemu sobie. To jest to podobne do tego jakby urodzić dziecko i wyrzucić je na ulice! Bóg rodzi człowieka do rodziny Bożej, gdzie powinien wzrastać, rozwijać się i przynosić owoc.